Friday, September 20, 2013

Trust









"The word 'Trust' itself is very special. So when I say 'I trust you', don't make me regret it."




"Hakim, kau kenapa? Macam ada masalah je."

"Kau cakap ape ni tetibe je? Aku ok la. Lagipun kalau aku ada masalah pun, aku cuma akan cerita dekat
orang yang aku percaya je. Faham-faham lah."

"Oooo maknanya kau tak percayakan aku lah ni ye? Kenapa mesti fikir macam aku ni jahat sangat je?
Aku ada buat salah apa-apa dengan kau ke?"

"Kepercayaan tu bukan senang untuk kita dapat. Trust is a big word. It needs someone 
more than special to get it. Harap kau faham la ye, Sarah."

"Just nak kau tahu yang aku sentiasa sudi dengar kalau kau nak cerita apa-apa masalah kat aku. 
Aku nak jadi seorang kawan yang baik macam kau."

"Hmmm insyaAllah."




*************************************************************




"Hakim !! Kenapa kau tweet macam tu? Siapa yang tikam belakang kau?"

"Kau ni menyibuk betul la. Sukahati aku la nak tweet apa pun. Asalkan tak kacau hidup kau kan?"

"Aku tahu kau tengah moody sekarang ni. Tapi susah sangat ke nak anggap yang aku ni kawan kau?
Aku just nak jadi kawan yang baik. Kenapa la niat baik selalunya disalahtafsirkan?"

"Aku lagi suka kalau aku selesaikan masalah aku sendiri. Aku tak perlukan bantuan daripada kau. 
Kau bukan boleh buat apa-apa pun. Sorry. I'm not in the mood."

"Aku harap suatu hari nanti kau akan dapat percayakan aku."




***************************************************************




Lepas satu, satu masalah yang datang. Musibah tak henti-henti. Aku pun dah penat
menanggung semua ni seorang diri. Aku memang nak percayakan si Sarah tu,
tapi, macam mana kalau sejarah berulang lagi? Aku lagi sanggup tempuh semua ni sorang-sorang
daripada menanggung kesakitan dulu tu. Tapi, aku dah tak larat...  Hmm Hakim, maybe now is the right time for you to forget the past and move on.

Itulah Hakim. Manis di luar, perit di dalam. Segala cabaran ditempuh seorang diri dek kerana takut disakiti lagi. Dan akhirnya, Hakim membuat keputusan.


"Sarah, aku ada masalah sikit ni."

"Kenapa Hakim?"

"Errr aku nak cerita pun rasa bersalah. Sebab selama ni aku tak pernah nak percayakan kau."

"Takpe Hakim aku faham."

"Tapi aku bagi warning awal-awal tau. Aku ni kuat bebel sikit. Nampak je pendiam hehe."

"Bebel pun bebel la Hakim. Aku akan terima. Aku pasrah. Siti Sarah binti Ahmad Kamarurrizwan
memang baik orangnya. Cewah"

"Cerita dia macam ni, ...................."




*********************************************************




"Bagus jugak ada kau ni kan? Sorry la selama ni aku susah nak percayakan kau. Pengalaman mengajar aku yang kepercayaan itu sesuatu yang sangat mahal."

"So sekarang ni dah boleh percayakan aku?"

"Amboi jangan gelojoh sangat. Baru tolong sikit dah nak kecoh."

"Hek eleh mamat ni. Sikit-sikit nak marah. Pok pek pok pek pok pek bising je. Dah la kuat bebel."

"Apa kau cakap?! Tumbuk kang baru tahu."

"Hahaha dah la cukup tu. Kalau melayan kau memang sampai esok la jawabnya."

"Ok la. Aku pun nak mandi ni. Thanks, Sarah. And aku harap kau takkan ceritakan
masalah tu dekat sesiapa."

"insyaAllah, boss !!"



************************************************************




"Sarah !! Macam mana kawan-kawan  sekelas kau boleh tahu pasal masalah-masalah aku?"

"Ala Hakim, relax la. Diorang kan kawan-kawan aku. Takde masalah punya."

"Kan kau dah janji tak nak bagitahu orang lain."

"Sebenarnya haritu aku diorang tanya aku pasal kau, pastu aku pun cerita la sekali pasal masalah kau tu."

"Huh, senangnya cakap. And thanks to you, sekarang ni budak-budak tu dah 
mula sebarkan cerita tu."

"Ala Hakim. Bukannya memalukan sangat pun. Lagipun mana lah tahu kalau-kalau ada orang boleh tolong selesaikan masalah kau tu."

"Kau memang tak faham, dan kau memang tak pernah faham. Kalau kau nak tahu, yang aku dah bagi kat kau tu, itulah kepercayaan. Dan yang kau bagi kat aku ni, inilah dia pengkhianatan."

 "Takkan la disebabkan rahsia sikit tu kau sanggup cakap aku camtu? Kan kau kata kau percaya kat aku."

"Maaf. Aku salah sebab percayakan kau. Aku pun tak tahu macam mana aku
boleh bertindak sebodoh tu."

"Aku minta maaf, Hakim."

"Easy to forgive, hard to forget. Aku memang dah maafkan kau dah pun. Cuma lepasni
jangan terlalu berharap yang aku akan layan kau macam dulu. Aku rasa aku dah takkan percaya sesiapa lagi dah dalam hidup aku ni. Ok la aku kene balik ni. Terima kasih sebab sudi kawan dengan aku.
Assalamualaikum."






Nampaknya benda yang aku takut dah pun jadi. Sejarah telah pun berulang. Kau memang bodoh, Hakim!! Kau fikir Sarah tu lain daripada yang lain ke? Kononnya dah penat la kan nak tempuh sorang-sorang? But look at you now !! Berakhir dengan kekecewaan !!


Menyalahkan diri sendiri tanpa henti. Ya, memang dia tidak menangis. Segala kesedihan itu seperti tersimpan di lubuk hatinya yang dia sendiri tak ingin rungkai. Itulah kehidupan Hakim.


"Aku percayakan kau." 
Kata-kata yang sangat sukar untukku ungkap. Sangat sukar untuk kau dapat. Tapi apabila ia sudah berada dalam genggaman kau, kau hanya anggap itu seperti sampah.




**************************The End**************************




"Trust is like a paper. Once it gets crumpled, 
it will not be perfect anymore."




No comments:

Post a Comment