Sunday, September 15, 2013

Forgot?









"Not everyone can really appreciate what we had done for them."




"Kau ni Sarah, selalu bukan main ramai lagi kawan kau. Kenapa nak mintak tolong aku jugak?"

"Alaaaa Hakim , aku bukannya nak menyusahkan kau, tapi aku rasa kau je lah yang sanggup tolong aku. Selama ni kan kau sorang je yang ada kat sebelah aku. Yang lain entah ke mana entah."

"Yang tu bukan kawan namanya. Hmmm ok la. Kau nak aku tolong apa?"

"Thank you !! Kau la kawan aku dunia akhirat."



****************************************************************


"Woi ni dah pukul berapa dah ni? Kau nak apa call aku pepagi buta ni? Aku ngantuk la."

"Weh aku ada masalah ni."

"Tak boleh ke tunggu esok pagi? Macam tak sesuai je nak cerita sekarang"

"Kalau ada masalah kat kepala mana boleh tidur. Kawan aku memang ramai, tapi aku pun tak tahu kenapa aku rasa kau je yang sanggup dengar masalah aku ni. Please."

"Hmmmm iye lah. Kesian pulak tengok kau sorang-sorang simpan masalah ni."

"Thank you, Hakim. Dengar tau. Jangan tidur. Hehe.."

"Ish bising pulak. Dah la kacau orang pepagi buta ni. Now, go on. What's the problem?"



***************************************************************



"Hello Hakim !! Esok aku ada pertandingan badminton. Bila aku tengok list peserta-peserta dari sekolah lain, Ya Allah diorang semua power-power. Ramai yang wakil daerah. Aku pulak just wakil sekolah je. Mesti kalah awal ni. Rasa macam nak tarik diri pun ade jugak."

"Weh Sarah jangan la camtuh. Apa guna kau dah berlatih penat-penat tapi at last tarik diri? Membazir je."

"Tapi kalau tak tarik diri pun tetap akan kalah jugak."

"Ish tumbuk kang baru tahu. Kau main je la. Banggakan diri kau tu sikit. Tak kesian ke kat diri kau tu asyik dikongkong oleh diri sendiri je?  Kalau asyik fikir nak tarik diri je, macam mana nak maju?
Believe me. I know you can do it."

"Aku takut la Hakim. Apa yang orang akan kata kat aku nanti kalau aku kalah?"


Suara esakan mula kedengaran.


"Woi woi woi jangan nangis. Kau masih tak tahu lagi kebolehan diri kau. And kalau kau nak tahu, 
kaulah pemain badminton yang paling unik sekali pernah aku tengok" 

"Apa yang uniknya?"

"Yelaa, kaulah orang pertama aku tengok pegang raket macam pegang senduk 
nak pukul suami. Hahahaha.."

"Kurang hasam kau Hakim. Aku nak pukul kau la sebenarnya. Haha walaupun gurau tu kasar tapi at least dapat jugak aku ketawa. Padahal tak lawak pun. Ceh. Terima kasih la ye ceriakan aku pagi ni."


Senyuman terlirik di bibir Hakim. Akhirnya dia berjaya juga menceriakan si 'budak bertuah' ni. 


"Dah tu jangan nangis dah. Kalau kau menang, aku belanja burger bakar. Kalau kalah,
kau belanja aku burger kambing. Ok?"

"Huhu ok aku terima. Hakim, thanks for everything."



********************************************************

2 minggu kemudian.



Mana budak ni? Dah lama dia tak mintak tolong aku. Bosan jugak kalau dia takde. Mula-mula dulu memang la bengang. Tak habis-habis kacau aku time die susah je. Padahal kawan berlambak. Maybe dia rasa aku ni special kot. Mana lah tahu kan? Hehe..


Hakim tersengih sambil bermonolog sendirian.


"Hamboi kemain agi sengih sorang-sorang. Ingat awek la tu."

"Takde maknanya nak ingat awek. Kau dah takde masalah dah ke? Lama kau tak mintak tolong aku dah."

"Selalu kata aku menyusahkan kau. Sekarang ni aku selalu mintak tolong kat budak baru sekolah kita tu. 
Nama dia Razif. Dia baik sangat. Memahami."

"Hmmm yela. Habis manis sepah dibuang. Tapi takpe. Asalkan takde la orang nak menyusahkan 
aku dah lepasni, kan?"


Soal hati diketepikan. 'Senyuman palsu' pula mula memainkan peranan.


"Ish sampainya hati kau. Ni yang malas nak mintak tolong kau ni. Razif tak pernah merungut kalau 
aku mintak tolong apa. Dia sentiasa ikhlas."

"Ye la. Aku takde la baik sangat macam dia. Ok lah Sarah. Aku ada hal sikit. Nanti kalau ade pape
bagitahu aku."

"Jangan risau. Nanti Razif ada."


***************The End****************


Jangan fikir semua orang akan menghargai apa yang kita dah buat untuk mereka,



Mungkin mereka lupa .






No comments:

Post a Comment